Some We Love, Some We Hate, Some We Eat | Hal Herzog (Kitap)

Sevdiklerimiz, Tiksindiklerimiz, Yediklerimiz isimli kitapta antrozoolog Hal Herzog hayvanlarla insanlar arasındaki ilişkiyi kişisel, kültürel ve inançsal boyutları ile ahlaki açıdan ele alıyor. Yer yer şeytanın avukatlığını da yaparak, farklı türdeki hayvanlara farklı muamele yapıldığını örneklerle sorguluyor. Örneğin, pek çok kişi horoz dövüşlerine karşı olduğunu belirtirken kafeslerde yetiştirilmiş tavukları yemektedir. Oysaki, Herzog’un yaptığı kıyaslamaya göre, kaçınılmaz sona sahip dövüşlerde yer alan horozların marketlerde satılan tavuklara göre 15 kat daha uzun ömürleri vardır, daha iyi beslenerek daha iyi bir yaşama sahip oldukları ortadadır. Buna karşılık, adeta fabrikaya dönüşmüş tavuk çiftliklerinde bazen 10000 bazen de 20000 tavuk bir arada bulunmakta ve olumsuz koşullarda 6-7 haftalık bir yaşam sürmektedirler. Burada, hiç kuşku yok ki, Herzog’un horoz dövüşlerini desteklemediği ortadadır. Sadece konuya farklı açıdan yaklaşarak insanoğlunun tutarsızlıklarını ortaya koymaktadır.

Jerzog’un sorguladığı bir diğer nokta da, insanı şartlar altında yetiştirilen hayvanların etlerini tüketmektir. Burada da bir çelişki vardır, iyi bir yaşam sunulan hayvanlar bunun karşılığını canları ile ödemektedirler. Amerikalıların 60%’ı hayvanların yaşam haklarının olduğuna ancak insanların da onları yeme hakları bulunduğuna inanmaktadır. Evlerindeki kedi veya köpek yavrularına bayılan bilim insanları tarafından fareler laboratuarlarda çeşitli testlere maruz bırakılmaktadır. Üstelik ABD’de deney fareleri ‘hayvan’ olarak sayılmamakta ve deneylerde kullanılan farelerin kaydı tutulmamaktadır.

Kitabın sayfalarında ilerledikçe pek çok farklı konu okuyucunun karşısına çıkıyor; hayvan hakları aktivistleri, deniz kaplumbağalarını ve yumurtalarını korumaya çalışan gönüllüler, evcil hayvanlarına tasarım ürünleri alanlar, vejetaryenlik ile yeme bozukluğu arasında ilişki olup olmadığı, bilimin ilerlemesi için hayvanların kullanımı gibi başlıklar farklı bölümlerde ele alınıyor.

Kitapta öne çıkan nokta, pek çok insanın hayvanlarla ilgili ikiyüzlü olarak isimlendirilebilecek uygulamaların farkında olması ancak buna rağmen ‘düzen böyle’ diyerek hayatlarına devam etmeleri.